توسعه فردی
آزمون مارشمالو استنفورد: رمزگشایی از قدرت خویشتن‌داری و آینده‌نگری
اردیبهشت
این آزمون چی بود؟
آیا توانایی به‌تأخیرانداختن لذت می‌تواند آینده فرد را پیش‌بینی کند؟ در دهه ۱۹۶۰، روان‌شناس والتر میشل با طراحی آزمون مارشمالو در دانشگاه استنفورد، به بررسی این پرسش پرداخت. این آزمایش ساده، به یکی از مشهورترین مطالعات روان‌شناسی درباره خویشتن‌داری و کنترل نفس تبدیل شد.
هدف آزمون:
بررسی این استراتژی مجرب که توانایی فرد در خویشتن‌داری با به‌تأخیرانداختن لذت فوری چقدر می‌تواند آینده او را تحت تأثیر قرار دهد.
نتایج اولیه و مشاهدات
حدود ۳۰٪ از کودکان توانستند ۱۵ دقیقه صبر کنند. کودکانی که موفق به انتظار شدند، از تکنیک‌هایی مانند پوشاندن چشم‌ها، آواز خواندن، یا بازی با دست‌ها برای منحرف کردن توجه خود استفاده کردند. این رفتارها نشان‌دهنده توانایی آن‌ها در مدیریت توجه و کنترل تمایلات آنی بود.
روش اجرا:
-
کودکان را در اتاقی تنها گذاشتند و یک مارشمالو (نوعی شیرینی) جلویشان گذاشتند.
-
به آن‌ها گفته شد که اگر بتوانند ۱۵ دقیقه صبر کنند و مارشمالو را نخورند، یک مارشمالوی دوم به آن‌ها داده می‌شود.
-
دوربین‌ها واکنش بچه‌ها را ضبط کردند: برخی صبر کردند، برخی بلافاصله خوردند.
نتایج بلندمدت:
سال‌ها بعد، پژوهشگران زندگی این بچه‌ها را بررسی کردند. بچه‌هایی که توانسته بودند صبر کنند:
-
در آزمون‌های SAT نمرات بالاتری کسب کردند.
- شاخص توده بدنی (BMI) مناسب‌تری داشتند.
-
مهارت‌های اجتماعی و خویشتن‌داری بهتری نشان دادند.
- در تحصیل، شغل، روابط و سلامت روانی موفق‌تر بودند.
-
توانایی بالاتری در مدیریت استرس و کنترل رفتارهای تکانشی داشتند.
-
اعتماد به نفس، ثبات رفتاری و رضایت بلندمدت بیشتری داشتند.
چه چیزی آزمون را خاص می‌کرد؟
این آزمون نشان داد که: یکی از مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های موفقیت در زندگی، توانایی کنترل نفس و مدیریت میل آنی است، نه هوش یا موقعیت مالی اولیه.
درس‌هایی که از تست مارشمالو می‌گیریم:
| درس | توضیح |
|---|---|
| بازی زندگی، یک بازی بلندمدت است | کسانی که بازی را بی‌نهایت می‌بینند، به‌جای لذت‌های سریع و زودگذر، به پاداش‌های پایدار فکر می‌کنند. |
| تسلط بر خود، مهم‌تر از شرایط بیرونی است | بچه‌هایی که ذهن خلاق‌تری داشتند، با تصویرسازی و انحراف توجه، توانستند در مقابل لذت خوردن شیرینی مقاومت کنند. |
| صبر یعنی قدرت | تأخیر در لذت مساوی با بلوغ روانی و تصمیم‌گیری بهتر در آینده است. |
| رفتار امروز، آینده را شکل می‌دهد | حتی یک تصمیم ساده، مثل “نخوردن مارشمالو”، شاخصی برای موفقیت در کل زندگی می‌تواند باشد. |
بازنگری‌ها
در سال‌های اخیر، مطالعات جدیدی به بررسی مجدد این آزمون پرداختند. برخی از این مطالعات نشان دادند که عوامل اقتصادی و اجتماعی، مانند وضعیت مالی خانواده و محیط زندگی، تأثیر قابل‌توجهی بر توانایی کودکان در تأخیر لذت دارند. به‌عنوان مثال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ نشان داد که پس از کنترل عوامل اقتصادی، ارتباط بین توانایی تأخیر در لذت و موفقیت‌های آینده کاهش می‌یابد.
همچنین، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد که اعتماد کودکان به وعده‌های بزرگ‌ترها نقش مهمی در تصمیم‌گیری آن‌ها دارد. کودکانی که به بزرگ‌ترها اعتماد داشتند، بیشتر تمایل به صبر کردن نشان دادند.
این مطالعات نشان دادند که:
- تأخیر در لذت قابل آموزش است. با تمرین و استفاده از تکنیک‌های منحرف کردن توجه، می‌توان خویشتن‌داری را تقویت کرد.
- محیط و اعتماد اهمیت دارند. کودکانی که در محیط‌های پایدار و قابل اعتماد رشد می‌کنند، بیشتر تمایل به تأخیر در لذت دارند.
- خویشتن‌داری یک مهارت است، نه ویژگی ذاتی با آموزش و تمرین، می‌توان این مهارت را در کودکان و بزرگ‌سالان تقویت کرد.
نتیجه نهایی:
همه ما هر روز با مارشمالوهای زندگی‌مان روبرو هستیم. پول، شهرت، خرید بی‌دلیل، رابطه ناسالم، واکنش عصبی، لذت فوری…
کسی که بتواند «الان» را مهار کند، «فردا» را خواهد ساخت.
این آزمون به ما یادآوری می‌کند:
برای رسیدن به زندگی خردمندانه و موفق، باید با خویشتن‌داری، لذت‌های فوری را مدیریت و برای ساختن اینده تلاش کنیم.
منابع
Stanford Marshmallow Test Experiment
Stanford marshmallow experiment
The Marshmallow Experiment and the Power of Delayed Gratification
The big idea: should you blame yourself for your bad habits?
